آب زیرزمینی حیاتی‌‌ترین منبع تأمین آب در ایران است که برداشت پایدار از آن از ضروریات اجتناب‌ناپذیر محسوب می‌‌شود؛ اما اضافه برداشت و غفلت از تبیین معیاری معقول برای بهره‌‌برداری از آب زیرزمینی در بسیاری از محدوده‌‌های مطالعاتی، پایداری این منبع حیاتی را با چالشی جدی روبه‌رو کرده است. علاوه بر این، تغییر اقلیم و در نتیجه کاهش تغذیۀ آب زیرزمینی بر این ناپایداری افزوده است. مجوزهای بهره‌‌برداری از آب زیرزمینی توانایی سازگاری با تغییرات آب و هوایی و ایجاد تطابق با تغییرات اجتماعی ـ اقتصادی را ندارد و نمی‌‌توان توسط آنها به پیامدهای نامطلوب برداشت از آب زیرزمینی توجه و آنها را پیگیری کرد. در این مقاله، به منظور بررسی پیامدهای نامطلوب برداشت از آب زیرزمینی، کل ذخیرۀ با کیفیت مناسب آب‌خانه در قالب سه سناریوی ایدئال، معقول و حداقلی مبتنی بر محدودیت‌‌های بهره‌‌برداری از آب زیرزمینی تحلیل شده است. با توجه به گسترش پیامدهای نامطلوب اضافه برداشت از منابع آب زیرزمینی، اکثریت محدوده‌‌های مطالعاتی از تراز بهره‌‌برداری پایدار عبور کرده‌‌اند و هم‌‌اکنون در سناریوی سوم (حداقلی) قرار دارند. بنابراین این سناریو مورد توجه بیشتر قرار گرفته و الزامات مورد نیاز برای حفظ شرایط موجود و همچنین حرکت به سمت مدیریت پایدار آب زیرزمینی پیشنهاد و تحلیل شده است.
برای دریافت ومطالعه متن کامل این مقاله از لینک دانلود زیر استفاده کنید.