در چکیده این مقاله آمده است:
کمبود آب و خشکسالی، تهدیدی علیه زندگی جوامع کشاورز و اقتصاد در بخش‌هایی از جهان قلمداد می‌شود. این مطالعه با استفاده از پایش 546 خانوار کشاورز و به کار گیری رگرسیون لاجیت چند جمله‌ای، سازگاری برنج‌کاران با کمبود آب در یک اقلیم نیمه خشک در بنگلادش را بررسی می‌کند. این تحقیق، عوامل تعیین کنندۀ واکنش سازگاری کشاورزان به کمبود آب را شناسایی می‌کند. این تحلیل نشان می‌دهد که کشاورزانِ با تجربۀ بیشتر، تحصیلات بهتر، حقوق اجاره‌‌داری مطمئن‌تر، دسترسی بهتر به برق و تسهیلات نهادی، و آگاهی از اثرات اقلیمی، به احتمال بیشتر راهبردهای سازگاری را اتخاذ می‌کنند. گزینه‌های سازگاری کشاورزان در مقایسه با رویکرد سنتی آبیاری با آب‌های زیرزمینی بررسی شده است. این مطالعه، موضوعات پایداری روش‌های سازگاری کشاورزی در زمینه‌ای با وابستگی فزاینده به آبیاری با آب‌های زیرزمینی را مطرح می‌نماید. نتایج این تحقیق، یک بینش و آگاهی نسبت به روش‌های آبیاری پایدار و درکی از ویژگی‌های مزارع و خانوارهای کشاورز، به منظور چارچوب‌بندی بهتر راهبردها برای تحمل رژیم‌هایِ دچار تنش آبی در محیط‌های در معرض خشکسالی فراهم می‌کند.
برای مطالعه و دریافت متن کامل این مقاله، روی لینک زیر کلیک کنید.