در چکیده این مقاله آمده است:
کشاورزان خرده مالک، برای سازگاری با تنوع اقلیمی، طیف وسیعی از استراتژی‌ها را به کار می‌گیرند. از جمله کشت انواع مختلفی از بذر‌ها، ایجاد تغییرات در آرایش کشت محصولات زراعی، و جابجایی در تاریخ کشت. دسترسی خرده مالک به آب برای آبیاری، برای پیاده‌سازی این استراتژی‌ها حیاتی است، و عدم قطعیت در دسترس بودن آب، ممکن است یک نیروی محرک برای تصمیم‌گیری خرده مالک در پیاده سازی شیوه‌های سازگاری مزرعه داری باشد. در نظام‌های آبیاری خرده مالکی، ویژگی‌ها در سطوح چندگانه بر در دسترس بودن آب و اقدام جمعی تأثیر می‌گذارد و طی این فرایند، در پیاده سازی شیوه‌های سازگاریی نقش ایفا می‌کند: نهاد‌های حاکمیتی در سطح جمعیت ممکن است بر اعتماد دیگران و توانایی غلبه بر معضلات تصاحب غیر قانونی و بودجه‌بندی تأثیر بگذارد، و در سطح خانوار، در دسترس بودن آب برای آبیاری و عوامل اجتماعی و اقتصادی و جمعیتی ممکن است بر تمایل کشاورز به ریسک تغییر شیوه‌های مزرعه داری تأثیر بگذارد. ما در این مطالعه به بررسی سازگاری خرده مالک‌ها در کنیا در سطوح چندگانه خواهیم پرداخت. به طور خاص، ما نقش ویژگی‌های سطح خانوار و جامعه را در تجربه خرده مالک با انواع مختلف بذر مشخص خواهیم نمود. حداقل مربعات معمولی استاندارد و رگرسیون‌های لجستیک جهت ارزیابی تأثیر این تعاملات بر سازگاری خرده مالک طراحی شده‌اند. ما در ادامه توانایی خرده مالک‌ها به واکنش در مقابل مشکل تأمین آب مورد نیاز را به بحث خواهیم گذاشت. یکی از یافته‌های مطالعه، حاکی از این است که خرده مالک‌ها بیشتر زمانی تمایل دارند به اقدامات سازگاریی تن دهند که ظرفیت محدودی برای آبیاری در اختیار داشته باشند.
برای مطالعه و دریافت متن کامل این مقاله، روی لینک زیر کلیک کنید.