در چکیده این مقاله آمده است:
امروزه تصور بر این است که آب مهم‌ترین اما درعین‌حال آسیب‌پذیرترین منبع در حوزه کشورهای مدیترانه است. بااین‌وجود، آبیاری به‌سرعت در این منطقه گسترش یافت (مثلاً در جنوب پرتغال و اسپانیا) تا تنش زیست‌محیطی کم شود و ثمردهی و کیفیت انگور تضمین شود. تولید پایدار به استفاده مداوم از آب در زنجیره تولید، از درختان گرفته تا بسته‌بندی بستگی دارد. برای درک بهتر فیزیولوژی فشار درختان انگور (مثلاً مناسبات آب، مقررات مربوط به درجه حرارت، بازدهی مصرف آب) نظارت قوی‌تر بر برداشت محصول/طبقه‌بندی بر اساس فنوتایپ، و اجرای بهترین روش‌های مدیریت آب به کاهش دادن تأثیرات اقلیمی کمک خواهد کرد و موجب صرفه‌جویی چشمگیر آب در تاکستان‌ها خواهد شد. در این مقاله، ما بر آسیب‌پذیری‌ها و فرصت‌های اصلی انگورکاری حوزه مدیترانه‌ای در جنوب اروپا تمرکز داریم (برای مثال در پرتغال و اسپانیا) و یک راهبرد چند سطحی ارائه خواهیم کرد (از خود درخت تا مصرف‌کننده) تا بدین‌وسیله نقاط ضعف منطقه و راهبردهای حمایتی برای سازگاری با کم‌آبی، بهبود مصرف آب و کاستن از تأثیرات زیست‌محیطی این بخش ارائه شود.
برای مطالعه و دریافت متن کامل این مقاله، روی لینک زیر کلیک کنید.