خوشبختانه جنگ وخشونت بر خلاف آنچه که در بادی امر به نظر می رسد و یا رسانه‌های جنگ‌طلب آن‌ را مطابق مقاصدی خاص برجسته کرده و «به نظر می‌رسانند» تنها واقعیت خاورمیانه نیست. در جبهه صلح هم شاهد پیشرفت‌هایی جدی هستیم: برخلاف آن هویت‌های تک‌بعدی و مرگبار که از دل ماتریس جنگ‌آسای دوران یازده سپتامبر و تاخت عموم خاورمیانه جرج بوش و پیامد‌های فرعی آن برآمد نمودند شاهد ظهور هویت‌های دیگری هستیم که از دل یک فضای دمکراتیک وانتخاباتی فوران کردند.

بیش از 53 میلیون شهروند ترک برای انتخابات پارلمانی که سرنوشت دولت، نخست وزیر و رئیس جمهور و حتی مسیر تحولات در قانون اساسی ترکیه را تعیین می‌کند؛ پای صندوق‌های رای رفتند تا ترکیب پارلمان را برای چهار سال آینده مشخص کنند.

در پرتو مذاکرات سیاسی میان ایران و گروه 1+5 به منظور حل‌وفصل جامع موضوع هسته‌ای، لغو تمامی تحریم‌ها از محورهای اصلی مذاکرات محسوب می‌شود. با توجه به نظرات مختلفی که درخصوص تحریم‌ها، ماهیت و مکانیسم لغو آن‌ها ابراز شده است، در این نوشتار تلاش می‌شود تا با استفاده از منابع و داده‌های موثق، ابعاد مختلف تحریم‌های سه‌گانه و فهرست تحریم‌ها به‌دقت موردبررسی قرار گیرند.

انتشار خبر تحویل سامانه پدافند s300 به ایران آن‌هم بعد از مذاکرات لوزان آن‌چنان در رسانه‌های خبری داخلی و خارجی خبرساز شده که باعث شد کنجکاو شویم که پشت پرده تحویل سامانه‌ای که از ابتدا هم شامل تحریم‌ها نمی‌شد ، چیست؟ با توجه به اینکه روس‌ها سابقه چندان درخشانی در مواردی همچون تکمیل و راه‌اندازی کامل نیروگاه بوشهر و سایر قراردادهای خود با ایران ندارند، شکی نیست که این بار هدف یا اهداف دیگری را دنبال می‌کنند. فکر کردن به این نکته که تصمیم اخیر پوتین در واگذاری سامانه s300 به ایران برای جلوگیری از حمله نظامی به تأسیسات هسته‌ای ما هست، ناشی از نگاه کوته‌بینی و غیر کارشناسانه است، چرا؟ زیرا در برهه‌ای از زمان که احتمال حمله به تأسیسات هسته‌ای خیلی شدید مطرح بود، روس‌ها فروش یک سیستم تسلیحاتی دفاعی که شامل تحریم‌های شورای امنیت هم نمی‌شد را از ما دریغ کردند. لذا باید پشت پرده تصمیم اخیر پوتین را در جای دیگری جستجو کرد.

جنگی که اکنون در یمن بین حوثی‌ها و متحدانشان از یک‌سو و طرفداران عبدربه‌منصورالهادی و ائتلاف به رهبری عربستان از سوی دیگر در جریان است، به باور بسیاری از کارشناسان یک جنگ نیابتی بین ایران و عربستان است (هرچند دیگر عربستان به‌طور مستقیم وارد جنگ شده است). دست‌کم می‌توان این‌گونه اطمینان داشت که عربستان از نفوذ ایران در یمن که بخشی از شبه‌جزیره عربستان است سخت بیمناک بوده و بنابراین در پی کاهش این نفوذ است.اما تلاش عربستان در این حد باقی نمانده است. عربستان سال‌ها است تلاش می‌کند در افغانستان نفوذش را بگستراند؛ اما به نظر می‌آید پس از وقایع سه-چهار سال اخیر که به «نفوذ ایران در منطقه» تعبیر شده است و به‌ویژه پس از آغاز درگیری‌های داخلی در یمن و قدرت یافتن حوثی‌های شیعه، عربستان در پی مقابله‌به‌مثل است و در این میان هیچ گزینه‌ای را بهتر از افغانستان نیافته است. درواقع همان‌گونه که یمن ارتباط جغرافیایی، تاریخی و زبانی با عربستان دارد، افغانستان نیز همه این اشتراکات را با ایران دارد؛ و اگر جریانی شیعه در یمن قدرتی قابل‌توجه دارد، جریان [های] اهل سنت افراطی نیز در افغانستان دارای قدرتی قابل‌توجه است. پیش از اینکه به فعالیت‌های اخیر عربستان در افغانستان بپردازیم، بهتر است اشاره‌ای کوتاه و گذرا داشته‌باشیم به فعالیت‌های عربستان در افغانستان.

وزارت امور اعلامی گروه تروریستی داعش موسوم به «دولت اسلامی» با انتشار یک ویدیو حرفه‌ای اعلام کرد که شاخه «ولایة صنعا» را تشکیل داده است. صنعا پایتخت کشور یمن، طی ماه‌های گذشته به تصرف نیروهای شیعه «الحوثی» درآمد و رئیس جمهور این کشور، «عبده ربه منصور هادی» مجبور به فرار از کشور و استقرار در ریاض شد.
این ویدیو 9 دقیقه‌ای، مانند ویدیوهای پیشین این گروه تروریستی با دقت و ظرافت گرافیکی خاصی تولید شده و به همراه موسیقی متن و تواشیح معروف «اعلام خلافت» در سایت «توئیتر» انتشار یافت. در این ویدیو که در 24 آپریل منتشر شده است؛ 18 نیروی جهادی داعش به انجام تمرینات نظامی در یکی از بیابان‌های نامشخص یمن مشغول‌اند.