تجربه نظرسنجی‌های انتخابات ریاست جمهوری در سال 1396 نشان داد که می‌توان بیش از پیش بر ظرفیت‌ها و امکانات این صنعت–علم در راستای کسب دقیق‌تر نظرات و مطالبات شهروندان اتکا کرد و براساس بازخوردهایی که از نتایج نظرسنجی‌های ملی حاصل می‌شود می‌توان بستری را برای ارتقا و بهبود فرایندهای تصمیم‌سازی و سیاستگذاری ایجاد نمود.
فوت مریم میرزاخانی ریاضی‌دان برجسته ایرانی و استاد دانشگاه استنفورد، بار دیگر موضوع مهاجرت نخبگان را پیش کشید. به‌منظور بررسی این موضوع مهم، برای اولین‌بار گزارشی از مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری که در دوره ۱۳۸۰-۱۳۸۴ تهیه‌شده‌است، منتشر می‌گردد.
سرمایه انسانی جوان و تحصیل کرده، بدون شک یکی از اصلی ترین دارایی های کشور محسوب شده و توسعه این دارایی ها و به کار گیری بهینه آن در توسعه کشور در سیاست های کلی کشور و همچنین نقش جامع علمی کشور مورد تاکید قرار گرفته است.
جهانی شدن اشاره به روندهای جاری و آتی در عرصه‌های اقتصادی، آکادمیک و ... دارد که در دنیای امروز قابل مشاهده‌اند. در حالیکه بین‌المللی شدن عبارتست از سیاستها و اقداماتی که نهادها، نظامهای آکادمیک و حتی افراد دنبال می کنند تا بتوانند در فرآیند جهانی شدن حضور داشته باشند.
این مقاله استدلال می‌کند که اهمیت راهبردی منابع نفتی در سطح جهانی و داخلی کاهش یافته است و به‌این‌ترتیب نفت دیگر کالایی به‌اندازه گذشته مهم نیست. افزایش مقاومت اقتصاد ملی و جهانی نسبت به تغییرات عرضه نفت ایران از نشانه‌های این تحول است. تحولی دیگر افزایش خطر کاهش غیرمنتظره تقاضای نفت است، خطری که سایه آن همواره در سال‌های اخیر بالاسر این صنعت احساس شده است. درواقع نگرانی از امنیت عرضه در دهه‌های اخیر کم‌رنگ و نگرانی از امنیت تقاضا برجسته شده است. مفهوم اوج نفت نیز در این راستا بررسی و نظریه تازه‌ای درباره آن پیشنهاد شده است، نظریه‌ای برای یک تغییر پارادایم درباره این مفهوم و عطف توجه از ایده اوج عرضه به ایده اوج تقاضا. در نتیجه این تحولات تا حدود زیادی اهرم نفت به‌مثابه ابزار اعمال اراده سیاسی را از دست عرضه‌کنندگان خارج و به دست مصرف‌کنندگان سپرده است همچنین امنیت بلندمدت اقتصادی تولیدکنندگان و آینده بازار نفت ایشان را به چالش کشیده است. اما از سویی دیگر کشورهای داری منابع نفت ارزان را در مزیت رقابتی قرار داده است. این مقاله پیشنهادهایی برای این وضعیت تازه دارد.
انرژی یکی از عوامل اصلی توسعة هر کشور محسوب می‌شود و تعیین و اجرای راهکارهای مناسب در کلیه‌ی حوزه‌های مربوط به انرژی تسهیل کننده‌ی توسعه‌ی پایدار در کشور خواهد بود. حوزه حمل و نقل به عنوان مصرف کننده نهایی انرژی از این امر مستثنا نیست. یافتن راهکارهایی برای بهبود سبد حامل های انرژی در بخش حمل و نقل، به عنوان پر مصرف ترین بخش های انرژی کشور امری ضروری است. در این رهگذر استفاده از ابزار و چارچوب های سیاستگذاری نوین، که شرایط توسعه پایدار را مهیا می سازد پسندیده و مفید به نظر می‌رسد.
استان آذربایجان غربی با تاخیر بیشتری در مقایسه با سایر استان‌ها از امنیت مورد نیاز برای سرمایه‌گذاری و توسعه برخوردار شده است. نتیجه‌ی بلندمدت این وضعیت امروز به شکل تاکید مفرط بر اولویت‌های سازه‌ای و سرمایه‌گذاری توسعه‌ای از یک سو و سیطره نگاه امنیتی در همه‌ی امور از سوی دیگر، نمایان شده است. در واقع جمع‌شدن این دو نگاه دام اصلی پیش روی توسعه‌ی استان محسوب می‌شود.
