در کتاب «پیرامون فرار مغزها»، از منظری حقوقی و سیاسی، استدلال‌های موافق و مخالف جلوگیری از جابجایی نخبگان را به جهت محدود نمودن فرار مغزها از کشورهای در حال توسعه مورد بررسی قرارگرفته‌است. هیلل راپاپورت در این مقاله، این بحث را با بیان دیدگاه‌هایی در مورد تحقیقات اقتصادی اخیر پیرامون فرار مغزها، جهانی شدن و توسعه، تکمیل می‌کند. تأکید راپاپورت بر دو نتیجه عمده است: یکی اینکه سرمایه‌گذاری‌هایِ آموزشی زمانی افزایش می‌یابند که مهاجرت نخبگان با محدودیت مواجه نشود؛ و دیگری، نقش پراکندگی نخبگان در تسریع ادغام کشورهای مهاجران در اقتصاد جهانی. هر دو نتیجه، منطقِ باز گذاشتنِ راه مهاجرت نخبگان را تقویت می‌کنند.