این پژوهش با استفاده از روش کیفی موردکاوی و پس از 25 مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با سیاستگذاران، مدیران سازمان‌ها و شرکت‌ها، انجمن‌ها و سرمایه‌گذاران به ارائه مدل توسعه مشارکتی و با رویکرد نهادی در ایران پرداخته است.

آموزش‌وپرورش تطبیقی حوزه‌ای از آموزش است که نظام آموزشی یک کشور را با استفاده از اطلاعات و نظام‌های آموزشی دیگر کشورها تحلیل و سیاست‌هایی برای بهبود آموزش طراحی می‌کند.

مقاله پیشِ رو درصدد است تا تأثیر دولت رانتیر بر فرآیند خصوصی‌سازی در ایران بعد از انقلاب سال 1357 را بررسی کند. در این راستا، سهم بودجه‌ای شرکت‌های دولتی از کل بودجه کشور به عنوان شاخص خصوصی‌سازی و وابستگی 40درصدی دولت به رانت حاصل از منابع طبیعی به عنوان شاخص دولت رانتیر در نظر گرفته شده است.