مرکز امنیت نوین آمریکا (CNAS) سال ۲۰۱۶، با هدف شکل دادن به گفت‌وگویی ملی در مورد نقش آمریکا در جهان سندی را با عنوان «بسط قدرت آمریکا / استراتژی‌هایی برای بسط قدرت نقش‌آفرینی آمریکا در نظم جهانی رقابت‌آمیز» (EXTENDING AMERICAN POWER / Strategies to Expand U.S. Engagement in a Competitive World Order) پیش از انتخابات سال ۲۰۱۶ آمریکا منتشر کرد. این مرکز به دنبال آن بود تا از این طریق بررسی کند که چطور یک دولت جدید باید با چالش‌های پیچیده‌ای که آمریکا و نظم بین‌الملل حاکم با آن روبهرو می‌شوند، برخورد کند.

مرکز پیشرفت آمریکایی‌ سال ۲۰۱۶ در مقاله‌ای با عنوان «تقویت قدرت آمریکا در خاورمیانه: برنامه‌ای برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای» (Leveraging U.S. Power in the Middle East: A Blueprint for Strengthening Regional Partnerships) به تبیین اولویت‌های راهبردی کوتاه‌مدت و درازمدت آمریکا در خصوص منطقه خاورمیانه می‌پردازد.

مؤسسه مطالعات انرژی آکسفورد در مقاله‌ای با عنوان «بخش انرژی ایران: بازگشتی همراه با موانع» (Iranian Energy: a comeback with hurdles) به قلم دیوید رامین جلیلوند، سال ۲۰۱۷ و یک سال پس از توافق برجام منتشر شد. ایامی که برجام با اجرایی شدنش و برداشته شدن تحریم‌های مربوط به بخش انرژی، شرکت‌های نفتی بین‌المللی متعددی را جهت رفتن به ایران و کشف ظرفیت‌های آن برای همکاری تشویق می‌کرد. در این مقاله تلاش شده است به بررسی محاسن برجام برای بخش انرژی ایران تا زمان انتشار آن (یک سال پس از برجام) پرداخته شود.

شورای ملی ایرانیان آمریکا (NIAC) سال ۲۰۱۶، توصیه‌های سیاستی خود را در خصوص تعامل آمریکا با خاورمیانه و بالاخص ایران، با روی کار آمدن رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا (ترامپ) تحت عنوان «گشایش حداکثری با ایران؛ رئیس جمهور ترامپ چگونه می‌تواند امنیت منافع آمریکا در خاورمیانه را تأمین کند.» (Understanding maximizing the Opening with Iran; how president trump Can Secure American interests in the Middle East) منتشر کرده است.

سوریه پس از درگیری به احتمال زیاد دولتی ضعیف در منطقه‌ای بی‌ثبات خواهد بود. در حالی که هیچ راه حل ساده‌ای برای مشکلات ایجاد شده به واسطة جنگ وجود ندارد، پنج سیاست ممکن است بتواند منافع ایالات متحده را در مبارزه با تروریسم و ​​جلوگیری از سقوط دولت در سوریه محافظت کرده و پیش براند.