واحد اطلاعات اکونومیست منتشر کرد:
شورای همکاری خلیج‌فارس در ۲۰۲۰؛ منابعی برای آینده
واحد اطلاعات اکونومیست در گزارشی با عنوان «شورای همکاری خلیج‌فارس در ۲۰۲۰- منابعی برای آینده» (The GCC in 2020: Resources for the future) و به قلم جین کینینمونت، با توجه به افزایش ۳۰ درصدی جمعیت شورای همکاری خلیج‌فارس و اهمیت روزافزون نیازشان به تأمین برق، مواد غذایی و آب، به بررسی این موضوع پرداخته است که نحوه مواجهه منطقه با این چالش‌ها، اثر چشمگیری بر رونق و کیفیت زندگی منطقه، نه‌تنها در سال ۲۰۲۰ بلکه همچنین در دهه‌های پیشِ رو خواهد داشت.
مرکز مطالعات امنیتی منتشر کرد:
انعطاف آگاهانه سازمان همکاری شانگهای و همکاری در حوزۀ اوراسیا
سازمان همکاری شانگهای یک گروه چندجانبه است که در ابتدا شامل کشورهای چین، قزاقستان، قرقیزستان، روسیه، تاجیکستان، و ازبکستان بود. این سازمان در سال ۲۰۰۱ تأسیس شد و در سال ۲۰۱۷ نیز با پیوستن هند و پاکستان به آن گسترش یافت. این سازمان از زمان تأسیس خود بر امنیت منطقه‌ای غیرسنتی با اولویت مبارزه با تروریسم متمرکز بوده است. مبارزه با سه معضل تروریسم، جدایی‌طلبی و افراط‌گرایی به ویژگی متمایزکنندۀ این سازمان تبدیل شده است. اما دستورکار این سازمان در طول حیات آن گسترش یافته است. امروزه مسایلی مانند اقتصاد و فرهنگ نیز در حیطۀ فعالیت‌های این سازمان قرار گرفته‌اند.
مقاله «تحلیل ژئوپلیتیکی گُسست روابط سیاسی عربستان و قطر و تأثیر آن بر آیندۀ شورای همکاری خلیج فارس» نوشته حمیدرضا محمدی (دانشیار جغرافیای سیاسی دانشگاه شهید بهشتی) و ابراهیم احمدی (دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی دانشگاه فردوسی مشهد) در فصلنامه شماره ۲۸ مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی ویژه پاییز ۹۷ به چاپ رسیده‌است.
مطالعه‌ی سیر نوسانات روابط میان جمهوری اسلامی ایران و اتحادیه اروپا، نشان می‌دهد که نقاط عطف این نوسانات بر تغییر کابینه‌ها در ج.ا.ا منطبق بوده است. تغییر دولت در نظام سیاسی ج.ا.ا تجلی تسلط یک خرده گفتمان جدید – جایگزین خرده گفتمان پیشین- در سیاست خارجی این واحد سیاسی بوده است. جابه جایی خرده گفتمان عدالت‌گرای ارزش‌محور، یک تغییر رادیکال بود که روابط طرفین را در تمامی ابعاد متاثر ساخت. چهره و تصویری که ایران در قالب این خرده گفتمان به محیط بیرونی ارائه داد، چهره‌ی واحدی سیاسی بود که نه تنها توزیع ارزش‌ها در ساختارهای موجود را به رسمیت نمی‌شناسد، بلکه سازوکارهای موجود بین‌المللی را از اساس بی‌اعتبار می‌داند و برای تغییر این ساختارهای ناعادلانه بسیار عمل‌گرا و فعال است. دولت نهم این راهبرد و رهیافت را دیپلماسی تهاجمی نام نهاد. این بخشی از کتاب «دولت نهم و اتحادیه اروپا» است.
واکاوی مولفه‌های امنیت منطقه‌ای در غرب آسیا در سمینار یک روزه مرکز بررسی‌های استراتژیک
از شبکه‌های اجتماعی تا بحران آب
سمینار «حکمرانی و امنیت منطقه‌ای در غرب آسیا؛ چالش ها و روندهای نوظهور» صبح امروز در تالار حنانه دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران برگزار شد. در این گزارش، به تشریح سه پنل و سخنرانی‌های انجام‌شده در این سمینار پرداخته می‌شود.
اکنون که دونالد ترامپ زمام امور را به دست گرفته، شعارهای انتخاباتی‌اش که در سراسر جهان باعث اضطراب و عدم‌اطمینان شده بود، جای خود را به سیاست‌های واقعی رئیس‌جمهور داده است. با اینکه ترامپ در کارزارهای انتخاباتی، چندان به شرح و بسط برنامه سیاست خارجی خود نپرداخت، در چند مورد بسیار صریح و علنی صحبت کرد: علاوه بر نابود ساختن خلافت خودخوانده اسلامی (داعش) و رفتار جدی و سخت‌گیرانه با چین در تجارت، یکی از اولویت‌های اصلی «برچیدن توافق فاجعه بار با ایران» خواهد بود.
گزارش دستاوردها و چالش‌های وزارت امور خارجه در دولت یازدهم
۲۳ ماه مذاکره
دولت یازدهم در شرایطی فعالیت خود را آغاز نمود که پرونده هسته‌ای به عنوان مهم ترین چالش سیاست خارجی در سال‌های گذشته، شرایط دشواری را برای کشور ایجاد کرده و جامعه نسبت به نتایج و دستاوردهای مذاکرات با شیوه های گذشته دچار تردید شده بود. اوج این حساسیت را در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری در سال ۱۳۹۲ شاهد بودیم که همه نامزدها در مناظرات انتخاباتی، روی این موضوع تمرکز و اولویت خود را در صورت پیروزی، به نتیجه رساندن این مشکل اعلام نمودند.
از دهۀ گذشته، جامعۀ بین‌المللی شاهد اعمال نفوذ قدرت‌های نوظهور بریکس در امور جهان است. تشکیل بلوک بریکس (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) که پیشرو نظم جدیدی در جهان است، موجب شد این بلوک خود را به‌عنوان بازیگر کلیدی در نظم بین‌الملل مطرح کند.