فقدان برنامه جامع توسعه

بررسی حوزه‌های شش‌گانه فوق نشان می‌دهد هر چند استان خوزستان از استان‌‌های برخوردار کشور در زمینه‌‌ی ثروت‌های طبیعی محسوب شده و بخش قابل ملاحظه‌ای از نیازهای کشور از طریق این استان پاسخ گفته می‌شود، اما متاسفانه این منابع ثروت و درآمدهای قابل ملاحظه آن، بواسطه نبود برنامه‌ای جامع برای توسعه استان، ضعف بدنه مدیریتی و جنگ ۸ ساله با عراق، نه‌تنها در راستای توانمندسازی، فقرزدایی و ایجاد اشتغال برای ساکنین بومی به‌کار گرفته نشده بلکه خود به مانعی در مسیر توسعه‌ی پایدار و همه‌ی جانبه‌ی استان تبدیل شده است.

تمرکز صرف بر استخراج ذخائر نفتی و گازی و نادیده گرفتن و یا ناچیز انگاشتن سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از سایر فرصت‌های موجود نه‌تنها مسائل اقتصادی عدیده‌ای از قبیل نرخ بالای بیکاری و مهاجرت را رقم زده بلکه فرصت باروری سایر حوزه‌ها و استفاده از پتانسیل‌های موجود را گرفته است؛ از آن جمله می‌توان به عدم سرمایه‌گذاری در صنعت گردشگری علی‌رغم ظرفیت‌های بی‌شمار استان، آسیب‌های محیط زیستی جبران ناپذیر، بیتوجهی به کسب دانش و تکنولوژی در زمینه‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر، وجود عدم تعادل‌های چشمگیر در مناطق جغرافیایی از نظر شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی اشاره کرد. به‌طور کلی می‌توان این‌گونه بیان کرد که برنامه‌های ملی با تاکید بر ذخائر طبیعی خاص استان بدون توجه به پیامدهای آن و در مواردی در تضاد قرار گرفتن برنامه‌های استان و برنامه‌های کشور که ناشی از ضعف نگاه مدیریتی کارآمد و یک‌پارچه است، روند رشد و توسعه‌ی استان را مختل نموده‌اند و به‌نوعی زمینه‌ی نارضایتی قومی را که با توجه به موقعیت استراتژیک استان و وجود برخی تحریکات بیرونی می‌تواند ابعاد سیاسی و امنیتی قابل ملاحظه‌ای را بیابد، فراهم آورده‌اند. با توجه به آن‌چه گذشت برای حل مسائل موجود، بهبود شرایط و حتی تبدیل استان به تامین‌کننده‌ی بخش وسیعی از درآمد ملی نه تنها با استخراج منابع تجدیدناپذیر بلکه با توسعه‌ی فرصت‌های رشد و سرمایه‌گذاری در سایر زمینه‌ها، نیاز به مدیریت هماهنگ، یک‌پارچه و توانمند در پیگیری سیاست‌های توسعه‌ی پایدار استانی و ملی به منظور حذف عدم تعادل‌های وسیعی که در حوزه‌های گوناگون درون استانی و میان استانی وجود دارد.

برای دریافت و مطالعه متن کامل گزارش از لینک دانلود زیر استفاده کنید.