فرایند تصمیم‌گیری در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران همانند هر دولت دیگری تحت‌تأثیر عوامل مختلف است. جناح‌گرایی به‌عنوان ویژگی نظام سیاسی ایران پساانقلاب از جمله عوامل برآمده از محیط حکومتی است که بر فرایند تصمیم‌گیری در سیاست خارجی تأثیر گذاشته است. پژوهشگران حوزه مسائل ایران این عامل را عمدتاً رقابتی دائمی و فزاینده میان گروه‌بندی‌های سیاسی سیال، گذرا و بی‌قاعده توصیف کرده‌اند که در صحنه سیاست ایران پساانقلاب به نام جناح شناخته می‌شوند. مقاله حاضر با هدف برجسته کردن عامل جناح‌گرایی در ایران، کوشیده است با رویکردی توصیفی ـ تحلیلی و مرور بخشی از ادبیات حوزه سیاست خارجی ایران، دلالت‌های تأثیرگذاری این عامل را بر فرایند تصمیم‌گیری سیاسی خارجی جمهوری اسلامی ایران نشان دهد. ارزیابی مقاله این است که بخش عمده این ادبیات تأکید می‌کند که جناح‌گرایی تأثیراتی منفی دارد.
برای دریافت متن کامل این مقاله از لینک دانلود زیر استفاده کنید.