استان گلستان یکی از نمودهای بارز بی توجهی به پتانسیل‌های بومی موجود در مناطق گوناگون کشور است که نه تنها از برخی از این پتانسیل‌ها و فرصت‌ها از قبیل تنوع قومی و مذهبی موجود در استان و موقعیت مرزی آن استفاده نشده بلکه با نگرش‌هایی تنگ‌نظرانه این پتانسیل‌ها تبدیل به تهدید‌هایی برای استان و کشور شده است. از سوی دیگر ناکارآمدی و ناتوانی سیستم‌های حکمرانی ملی و محلی در کنترل و تنظیم روابط درون این استان به گونه‌ای که در عین حفظ قابلیت پایداری استان امکان توسعه و بهبود وضعیت اقتصادی آن فراهم گردد سبب شده است که لطمات جبران‌ناپذیری به مهمترین ثروت استان یعنی محیط زیست زیبا و پرجاذبه آن وارد گردد. با توجه به شرایط محیط زیستی حساس استان گلستان به نظر می‌رسد امکان چندانی برای توسعه صنعت و معدن در این استان وجود نداشته و برای دستیابی به توسعه پایدار می‌بایست موانع موجود بر سر راه توسعه صنعت توریسم و گردشگری استان در سطوح ملی و استانی برداشته شود. از سوی دیگر در حوزه اقتصادی نیز می‌بایست برنامه‌ریزی‌های دقیق و جامعی در ارتباط با صنایع دریایی و صنعت فرش استان که از مزیت‌های مغفول استان می‌باشد صورت پذیرد. باید توجه داشت که استان گلستان با توجه به شرایط حساس و آسیب‌پذیر محیط زیست آن با چالش‌هایی اساسی در این حوزه مواجه است که به برخی از مهمترین آنها در بخش‌هایی از این گزارش اشاره شد، این موضوع قابلیت پایداری استان را به شدت کاهش داده است. در مجموع می‌توان بیان نمود که استان گلستان از حیث قابلیت پایداری با توجه ابعاد گوناگون اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در وضعیت نامناسبی قرار دارد که همین امر چاره‌اندیشی هر چه سریعتر پیرامون این موضوع را به امری مهم و حیاتی تبدیل کرده است.
برای مطالعه و دریافت متن کامل این گزارش، روی لینک زیر کلیک کنید.