در مقدمه این مقاله آمده است:
ویروس منحوس کرونا در جهان امروز و آخرین سال قرن از یک اپیدمی محلی در ووهان چین در شرق به صورت یک پاندمی جهان گیر تا غرب عالم امتداد پیدا کرد و از زمانی که کرونا و واژه کووید – ۱۹ در ذهن‌ها جا باز کرد، زندگی فردی و اجتماعی انسان دستخوش تغییرات عدیده‌ای شد. طوری که مردم برای ادامه زندگی با چالش‌هایی مواجه شدند و تمامی ابعاد زندگی‌شان تحت تأثیر قرار گرفت. کرونا ویروس‌ها خانواده بزرگی از ویروس‌ها هستند که می‌تواند عامل بروز بیماری‌هایی مانند یک سرماخوردگی ساده تا بیماری‌های شدیدتری چون سندروم نارسایی تنفسی خاورمیانه یا اصطلاحاً مرس (MERS) و یا حتی شدیدتر از آن مثل سندروم حاد تنفسی سارس (SARS) شناخته می‌شود. این ویروس نوع جهش‌یافته‌ای از آنفلوآنزا است که با آنفلوآنزای فصلی متفاوت بوده و با توجه به اینکه افراد جامعه سابقه ابتلا به این نوع بیماری را نداشته‌اند این امر موجب نگرانی و وحشت بیشتر مردم شد.
کرونا با ویژگی‌هایی همچون نامرئی بودن، جهانی بودن، ناشناخته بودن، دموکرات عمل کردن، چندوجهی بودن، پیامدهای گوناگون داشتن همراه است. بحران کرونا رویدادی اضطراری است که وضعیتی خطرناک و ناپایدار برای جوامع ایجاد کرده و باعث به وجود آمدن وضعیتی شده است که برای مقابله با آن، به اقدامات اساسی و جدید نیاز است. سبک زندگی بسیاری از مردم در رده‌های سنی در ایام پساکرونایی تفاوت کرده است به‌نحوی‌که تغییرات حادث شده در دوران نوین پساکرونایی، باعث تجربه سبک‌های جدیدی در میان مردم شده است. سؤال اصلی پژوهش حاضر آن است در دوران پساکرونا چه ابعاد جدیدی از سبک زندگی ایجاد شده است؟
پیشینه سبک زندگی به حیات بشر باز می‌گردد و هر فرد یا گروه اجتماعی که در هر کجای این کره خاکی می‌زیسته‌اند، به زبان امروزی دارای سبک زندگی مختص به خود بوده‌اند. افراد یک جامعه، دارای نوع خاصی از رفتار و کنش و طرز فکر و اعتقاد هستند که سبک زندگی شیوه زیست آنان را تشکیل می‌دهد. مفهوم سبک زندگی در ادبیات علمی و فرهنگی بشر، مقوله نسبتاً جدیدی است. در این مورد اینکه این اصطلاح نخستین بار توسط چه فرد یا افرادی بکار رفته، میان جامعه شناسان و روانشناسان اختلاف وجود دارد. در مورد تعریف و مفهوم‌پردازی سبک زندگی توافقی وجود ندارد.
برای مطالعه و دریافت متن کامل این مقاله، روی لینک زیر کلیک کنید.