کمک‌های نظامی اروپا به اوکراین

شورای آتلانتیک در مطلبی درباره کمک‌های نظامی به اوکراین به بررسی تاثیرات این کمک‌ها بر سیاست در اروپا و همچنین تاثیر آن بر وضعیت جنگ در اوکراین پرداخته است(1) که جهت اطلاع محققان از رویکرد و اقدامات نظامی غرب منتشر می‌شود.

پس از آنکه فرانسه اعلام کرد خودروهای جنگی زرهی AMX-10 RC به اوکراین ارسال می کند، آلمان و آمریکا فاش کردند که خودروهای جنگی ماردر آلمان و خودروهای جنگی برادلی آمریکا هم به زودی راهی میدان جنگ خواهند شد. آلمان همچنین یک گردان سامانه پدافند هوایی پاتریوت را به اوکراین ارسال کرد. این اقدامات چه معنایی برای میدان جنگ دارد؟ و این موضع گیری فرانسه، آلمان و کل اروپا در این درگیری طولانی علیه روسیه دارای چه پیامی است؟

ارسال کمک با تاخیر

نویسنده معتقد است این خبر که آمریکا، فرانسه و آلمان به اوکراین سلاح زرهی سبک - نه تانک - می‌دهند، گامی خوش‌آیند اما دیرهنگام است که بر اساس الگوی ارسال تسلیحات غربی از این سه کشور به اوکراین انجام می شود. این سه کشور در زمستان گذشته قبل از آغاز تهاجم گسترده مسکو، درباره ارسال تسلیحات مورد نیاز به اوکراین تردید داشتند. ارسال سلاح به اوکراین با جاولین و استینگر شروع شد و با جنگنده‌های میگ، موشک‌های ضد کشتی، توپخانه دوربرد (تا هشتاد و پنج کیلومتر) و پاتریوت و سایر سامانه‌های دفاع هوایی ادامه یافت. در واقع عرضه سلاح به اوکراین در حال متنوع شدن است اما کندی این عرضه به معنای طولانی تر شدن جنگ است.

مقاله معتقد است دولت آمریکا باید صراحتا اعلام کند که هدف از ارسال کمک به اوکراین نشان دادن آنست که حضور روسیه در این کشور غیرقابل قبول است. راه هوشمندانه برای انجام این کار، ارائه توپخانه، موشک و پهپاد (تا سیصد کیلومتر)، تانک و جنگنده (اف-16) به کی یف است که به اوکراین امکان می‌دهد پل زمینی به کریمه را قطع کند تا روسیه مجبور به عقب نشینی از جنوب اوکراین شود و تامین تجهیزات نظامی برای نیروهایش در کریمه دشوار گردد.

تاثیر حمایت‌ها از اوکراین بر سیاست در اروپا

تصمیم فرانسه مبنی بر تامین تانک سبک AMX-10 RC در پی تماس تلفنی روسای جمهور فرانسه و اوکراین غافلگیرکننده بود اما پیش از آن، در سفر وزیر دفاع فرانسه به کی یف برای این اقدام، زمینه سازی شده بود. اقدامات و ارتباطات فرانسه در این زمینه پیام‌های روشنی را در مورد سیاستِ در حال تحول فرانسه در حمایت از اوکراین ارسال می کند. این کشور از فوریه گذشته در همه ابعاد از اوکراین حمایت کرده اما به نظر بسیاری از ناظران، بخش حمایت نظامی محدود بوده است. هرچند فرانسه توپ‌های مهم هویتزر را به اوکراین ارسال کرده بود و در تامین مالی تسهیلات صلح اروپا - که از نیروهای مسلح اوکراین حمایت می کرد – مشارکت داشت، اما ارتباطات کمی در مورد مسائل دفاعی و تحویل تجهیزات به اوکراین وجود داشت.

فرانسه نه تنها تصمیم به تحویل چنین تجهیزات نظامی بدون مشارکت دیگر شرکای غربی گرفت (اعلام این خبر یک روز زودتر از آلمان و آمریکا انجام شد)، بلکه این کشور تاکید کرد که تانک به اوکراین ارسال می کند (کارشناسان نظامی در باره این که آیا AMX-10 RC واقعاً تانک هستند یا خیر، تردید دارند). این اقدام فرانسه ممکن است حرکت نظامی تعیین کننده ای نباشد که اوکراین را برای مقابله با حمله احتمالی روسیه در بهار آماده کند اما حرکتی سیاسی محسوب می شود و پیام خوبی برای روابط آلمان و فرانسه ندارد. هنوز خیلی زود است که از تأثیر رهبری فرانسه در اروپا سخن به میان آورده شود، اما فرانسه، بیش از آلمان، اهمیت این مسئله را درک کرد که نشان دهد یک کشور اروپایی هم می‌تواند رهبری حرکت را بر عهده بگیرد. در واقع برای فرانسه، نشان دادن قابلیت خود به عنوان یک شریک مطمئن در حمایت از اوکراین، پیش نیاز موثر بودن در معماری امنیت اروپاست.

حمایت نظامی آلمان از اوکراین

تصمیم دولت آلمان برای پیوستن به آمریکا و فرانسه در ارائه خودروهای جنگی پیاده نظام به اوکراین از یک الگوی آشنا در حمایت برلین از کی یف پیروی می کند: حمایت دیر بهتر از حمایت نکردن است. تنها می توان امیدوار بود که اقدام هماهنگ صورت گرفته، ذهن آلمانی‌ها را بر آنچه که اوکراین برای عقب راندن روسیه به آن نیاز دارد متمرکز کند. افزودن سامانه پاتریوت - یکی از دارایی‌های با ارزش‌ و کمیاب‌ نیروهای مسلح آلمان - به این بسته کمک و صحبت در مورد ارسال تعداد بیشتری از سامانه ضد هوایی گپارد که در برابر پهپادهای روسی مؤثر بوده‌اند، نشانه‌ای قوی در مسیر درست است. اما متحدان باید انتظارات از رهبری آلمان را درباره تصمیم تحویل ماردر و پاترویوت با در نظر گرفتن سیاست "نقطه عطف" اولاف شولتز کاهش دهند.

شولتز می‌تواند بگوید که دولت او به اصل همیشگی آلمان پایبند است که به تنهایی اقدامی انجام نمی دهد و همراه با متحدان حرکت می‌کند. اما در اعلامیه اخیر به نظر می رسد برلین از سوی واشنگتن و پاریس مجبور شده تا هر چند دیر اما سرانجام کار درست را و آن هم زمانی که چاره دیگری نداشت انجام دهد. این در حالی است که شرکای دولت آلمان یعنی ائتلاف سبز و لیبرال عقیده دارند که خودروهای ماردر باید بهار گذشته به کی یف تحویل می شد. اما تغییرات راهبردی و ذهنیتی که سیاست موفق نقطه عطف به آن نیاز دارد، هنوز به طور کامل محقق نشده است.

نتیجه گیری

تعهد اخیر آلمان به ارائه باتری سامانه موشکی پاتریوت به اوکراین در زمانی صورت می‌گیرد که توانایی دفاع هوایی، فوری‌ترین نیاز کی یف است. حملات روسیه به زیرساخت‌های حیاتی و منابع کلیدی اوکراین، تلفات وحشتناکی را در پی داشته است، که در زمستان افزایش خواهند یافت. رگبار حملات موشکی بالستیک و هواپیماهای بدون سرنشین نه تنها مردم را به وحشت می اندازد، بلکه باعث کاهش ذخایر مهمات پدافند هوایی اوکراین می شود، به طوری که روسیه اغلب از مزیت نامتقارن مهمات نسبتا ارزان که توسط موشک‌های بسیار گران قیمت دفاع هوایی رهگیری می شود، بهره می برد.

از آنجا که قابلیت‌های دفاع هوایی اوکراین همچنان رو به کاهش است، کی یف باید برای اولویت دادن به محافظت از شهرها در برابر بمباران راهبردی روسیه یا دفاع از مواضع خود در خط مقدم، تصمیمات دشواری اتخاذ کند. با این اولویت‌بندی احتمالا آسیب حملات نیروهای هوافضای روسیه به مناطق آسیب‌پذیر به دلیل کمبود پدافند هوایی بیشتر می شود. بنابر این باتری موشکی پاتریوت ارائه شده توسط آلمان، همراه با باتری آمریکا (همراه با تامین مداوم مهمات)، برای حفاظت از شهرهای اوکراین و حفظ دستاوردهایی که به سختی به دست آمده حیاتی خواهد بود.

*انتشار این مطلب لزوما به معنای تایید محتوا توسط مرکز بررسی‌های استراتژیک نیست و صرفا به‌منظور بهره‌برداری نخبگانی منتشر شده است.