حادثه 11 سپتامبر، مسبب جنگ ویرانگر در خاورمیانه/ جنگ خاور میانه منشا تروریسم بدون مرز/ پدیده تروریسم بدون مرز و خشن و افراطی، نتیجه استراژدی‌های امنیتی قدرت‌های بزرگ/ ناممکن بودن تامین امنیت در یک نقطه جهان به قیمت نا امن کردن دیگر نقاط جهان/ ادعای حکومت از سوی تروریست‌ها در سرزمین‌های سوریه و عراق و لیبی/ شتاب حیرت اور خشونت در خاورمیانه و شمال افریقا/ ضرورت خودداری عربستان از ادله سیاست‌های تفرقه افکنانه، ترویج ایدولوزی نفرت و تعرض به حقوق همسایگان/ مبارزه با اشکال گوناگون شبکه‌های تروریستی مستلزم مردم سالاری واقعی و جلب مشارکت فراگیر/ مخالفت ایران با هرگونه فرقه گرایی و دامن زدن به اختلافات مذهبی/ راهکار‌های ایران برای حل معضلات منطقه/ برجام نمونه‌ای موفق از سیاست اعتدال و تعامل سازنده و روی اوردن به گفتگو/ درس‌های مهم برجام برای حل وفصل مشکلات پیچیده جهانی/ بد عهدی در اجرای برجام سبب بی اعتباری ایالات متحده در سطح جهان/ رای دیوان عالی امریکا در تایید دست اندازی به اموال ملت ایران/ ایران به عنوان امنترین و پربازده ترین مقصد سرمایه گذاری و مشارکت در منطقه/ عزم و اراده ایران برای زمینه سازی جهت سرمایه گذاری بیشتر در اقتصاد/ ابراز امیدواری نسبت به چیرگی اعتدال برافراط، صلح برخشونت ودانایی بر نادانی
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطیبین الطاهرین و صحبه المنتجبین
آقای رئیس،
انتخاب جناب‌عالی را به ریاست هفتاد و یکمین نشست مجمع عمومی ملل متحد تبریک می‌گویم و امیدوارم تصمیمات و ابتکارات این مجمع، نقش مؤثری در حل معضلات جهانی داشته باشد.
آقای رئیس، آقای دبیر کل، عالی‌جنابان، خانم‌ها، آقایان،
بیش از 15 سال از فاجعه تروریستی دردناکی می‌گذرد که در همین شهر اتفاق افتاد، فاجعه‌ای که ابعاد انسانی آن، همگان را تحت تاثیر قرار داد. در آن روز کسی تصور نمی کرد که این واقعه، خود زمینه ساز فجایعی بزرگ‌تر و مسبب جنگی ویرانگر در خاورمیانه و گسترش ناامنی در جهان گردد. این جنگ، بذر تروریسمِ بدون مرز را در جای جایِ کره زمین کاشت. امروز شاید مبرم ترین سؤالی که مجامع بین المللی باید به آن بپردازند این است که چرا در چنین شرایطی قرار گرفته ایم؟ کدام رویکرد ها، سیاست‌ها و اقدامات نادرست، زمینه ساز گسترش ناامنی در سراسر جهان شده است؟ و نگاه ما به تصویر 15 سال آیندۀ جهان چیست؟
امنیت در شرایطی به‌صورت یک مسئلة جهانی درآمده که در این
سال‌ها عمدۀ تلاش قدرت‌های بزرگ جهانی، استفاده از شیوه‌های مختلف سرکوب و مداخلات نظامی، به بهانه رفع نگرانی از ناامنی شهروندان خود بوده است. پدیده تروریسمِ بدون مرز و خشن و افراطی را شاید بتوان نتیجۀ استراتژی‌های امنیتی قدرت‌های بزرگ طی 15 سال گذشته دانست. درس بزرگی که از تحلیل این روند باید آموخت این است که تأمین امنیت در یک نقطة جهان به قیمت ناامن کردن نقاط دیگر، نه تنها ممکن نیست بلکه به ناامنی بیشتر نیز دامن می‌زند.
کار بدان جا کشید که تروریست‌ها در سرزمین‌های شام، عراق و لیبی ادعای تشکیل حکومت کردند و اندوه‌بارتر آنکه نیات پلید خود را پشت ادبیات دینی پنهان نموده و با ترویج آموزه‌های افراطی و تکفیری، دین رحمت و محبت را به ابزاری برای خشونت و وحشت تبدیل نمودند.
خانم ها، آقایان،
قرنی که با ترور و خشونت در نیویورک آغاز شد نباید با رقابت‌های خصمانه و آتش افروزی فزاینده در خاورمیانه ادامه یابد .
واقعیت آن است که امروز بروز خشونت در منطقه خاورمیانه و شمال افریقا شتاب حیرت‌آوری به خود گرفته و این منطقه گرفتار وحشیانه‌ترین خشونت‌ها و مخرّب‌ترین سیاست‌ها شده است.میلیون‌ها سوری، آوارۀ بیابان‌ها و دریا‌ها شده و صدها هزار انسان به خاک و خون غلطیده اند؛ مردم عراق از هر قوم و طایفه، نگران تمامیت ارضی و آینده کشور خود هستند؛ مردم بی دفاع یمن روزانه آماج بمباران‌های ویرانگر می‌باشند و افغانستان هنوز در پی چند دهه اشغال و جنایت، از رنج خشونت و ترور نیاسوده است و فلسطینیان مظلوم هنوز در بند آپارتاید رژیم غاصب صهیونیستی هستند.
شکی نیست که اگر اراده آن باشد که روند خطرناک جاری متوقف شود و منطقه در مسیر توسعه و آرامش قرار گیرد، برخی کشورهای منطقه باید دست از بمباران همسایگان و حمایت از گروه‌های تکفیریِ تروریستی بردارند و با قبول مسئولیت خود، در صدد جبران خسارت‌ها برآیند. دولت عربستان سعودی اگر به تحقق چشم انداز تازه‌ای در توسعه خود و امنیت منطقه چشم دوخته است، باید از ادامه سیاست‌های تفرقه افکنانه، ترویج ایدئولوژی نفرت و تعرض به حقوق همسایگان باز ایستد، مسئولیت خود نسبت به حیات و حرمت زائران را بپذیرد و روابط خود را بر پایه احترام متقابل و مسئولیت پذیری در قبال ملت‌های منطقه تنظیم کند.
آینده منطقه ما در گرو مواجهه با چالش‌هایی از قبیل بحران‌های امنیتی ناشی از فقدان مشروعیت و ناکارامدیِ دولت‌هاست. بدون مردم‌سالاریِ واقعی و بدون جلبِ مشارکتِ فراگیر، نمی‌توان با اشکال گوناگون شبکه‌های جنایی و تروریستی مبارزه کرد.
ما بر این باوریم که کشورهای منطقه با تکیه بر تاریخ و فرهنگ مشترک، می‌توانند آینده مشترک خود را بسازند وجریان‌های تروریستی را منزوی سازند. نباید اجازه داد منطقه‌ای که صد سال پیش به کشورهای متعدد تجزیه شد یک‌بار دیگر در معرض تجزیه مجدد قرار گیرد.
خانم ها، آقایان،
رویکرد اصولی ایران، مشارکت سازنده با همسایگان برای تحقق نظم پایدار مبتنی بر امنیت جمعی و حمایت از توسعه کشورهای منطقه و ایجاد پیوندهای متقابل اقتصادی است. ریشه کن کردن خشونت در منطقه، بدون مردم‌سالاری، ارتقاء حقوق شهروندی و توسعه اقتصادی میسر نخواهد بود.
ایران با هرگونه فرقه‌گرایی و دامن زدن به اختلافات مذهبی مخالف است. مسلمانان، اعم از شیعه و سنّی، قرن‌هاست که در کنار یکدیگر، با احترام و اتحاد، برادرانه زندگی کرده و خواهند کرد. تبدیل تفاوت‌های مذهبی به تقابل‌های پر تنش، از مطامع سیاسی برخی کشورها سرچشمه می‌گیرد که می‌کوشند با پوشش‌های مذهبی، قدرت طلبی خود را پنهان سازند.
ایران برای حل معضلات منطقه، حفظ تمامیت ارضی کشورها، عدم تغییر مرزها، حق حاکمیت ملت‌ها بر سرنوشت خود و عدم استفاده از زور را ضروری می‌داند و بر استفاده از ظرفیت دیپلماسی برای حل تعارضات تأکید می‌نماید.
عالی‌جنابان،
علی‌رغم مشکلات امروز، من به فردایی پر امید باور دارم، و تردید ندارم که با تدبیر می‌توانیم بر این مشکلات فائق آییم. تجربة گفتگو میان ایران و کشورهای 1+5 و دستیابی به «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) نمونه‌ای موفق از سیاست اعتدال و تعامل سازنده و روی‌آوردن به گفتگو است؛ که با اتخاذ رویکرد برد – برد به یک بحران غیرضروری اما پیچیده و طولانی پایان داد. این توافق با طراحی سازوکارهای اعتمادساز، پایان دادن به اتهامات جعلیِ «ابعاد احتمالی نظامی» و پذیرش اعمال حق غنی‌سازی، بر برنامه هسته‌ای صلح‌آمیز ایران مهر تأیید زد، به نگرانی‌هایِ ساختگی پایان داد و تحریم‌های ظالمانه علیه ایران را رفع نمود.
اما فراتر از حل پرونده هسته‌ای، برجام درس‌هایِ مهمی برای حل و فصلِ مشکلاتِ پیچیده جهانی نیز به همراه دارد. برجام فقط یک توافق سیاسی نیست، بلکه یک رویکرد جدید و روشی خلاقانه برای تعامل سازنده به‌منظور حل و فصل مسالمت‌آمیز بحران‌ها و چالش‌هاست. برای اینکه بتوانیم از آموزه برجام در بهبود روابط بین المللی بهره گیریم، هرگز نباید فراموش کنیم که فشارها و تحریم‌ها و تهدیدهای غیرقانونی که با هدف برچیدن کلیه تاسیسات غنی سازی طراحی شده بود، به شکست انجامید و امروز شورای امنیت و آژانس بین المللی انرژی اتمی رسماً برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران را پذیرفته اند.
ایالات متّحده به خوبی می‌داند که برجام اکنون یک سند پذیرفته‌شدۀ چندجانبه است و اهمال نسبت به اجرای آن از سوی امریکا، تخلفی
بین‌المللی تلقی خواهد شد و اعتراض جامعۀ جهانی را برخواهد انگیخت. هرگونه بدعهدی در اجرای برجام به بی اعتباری بیشتر ایالات متحده در سطح جهان می‌انجامد. تعلل ایالات متحده در اجرای تعهدات قانونی اش در ماه‌های گذشته اشتباهی راهبردی است که باید فوراً جبران شود. متأسفانه این‌گونه اقدامات غیرقانونی مسبوق به سابقه است و آخرین نمونه آن رأی دیوان عالی امریکا در تأیید دست اندازی به میلیاردها دلار اموال ملت ایران در سال‌های گذشته است. این تجربه به دنیا نشان داد که گروه‌های فشار صهیونیستی می‌توانند از طریق مصوبات غیرقابل دفاع کنگره، حتی عالی ترین نهاد حقوقی و قضایی امریکا را به نقض بدیهی‌ترین اصول آمره حقوق بین الملل [عرفی و قراردادی] وادارند.
خانم‌ها، آقایان،
به یاری خداوند و با استقامت دولت و مردم ایران و حضور فزاینده شرکای بین‌المللی از مناطق مختلف جهان،تنها هشت ماه پس از رفع تحریم‌های ظالمانه هسته‌ای، روند بهبود شرایط اقتصادی در ایران به عنوان امن ترین و پربازده ترین مقصد سرمایه گذاری و مشارکت در منطقه، در بهار امسال به رشد بالای 4 درصد، تورم تک رقمی و نزدیک-شدن به تولید و صادرات نفتی در دوران پیش از تحریم‌ها رسیده و شاهد شکوفایی بیشتر اقتصادی، علمی و فناوری در ایران خواهیم بود.
ایران جزو معدود کشورهای نفتی است که توانست اثر افت شدید قیمت نفت در سال 2014 را بر اقتصاد کشور کنترل کند. ما قصد داریم با انجام اصلاحات اقتصادی و رعایت انضباط پولی و مالی، با حفظ دستاورد کاهش نرخ تورم، ثبات و پیش‌بینی پذیری اقتصادی را افزایش داده و از این طریق زمینه‌ساز سرمایه‌گذاری بیشتر در اقتصاد شویم. رشد اقتصادی ایران تا پایان سال 2016 به حدود 5 درصد خواهد رسید و بر اساس همه پیش‌بینی‌های داخلی و بین‌المللی،ایران در سال جاری از بالاترین رشدهای پیش‌بینی‌شده برای کشورهای نفتی برخوردار خواهد بود.
عالی‌جنابان،
در پایان تأکید می‌کنم، علی‌رغم همه سختی‌ها، من عمیقاً بر این باورم که اعتدال بر افراط، صلح‌‌طلبی بر خشونت‌گرایی، دانایی بر نادانی، و نهایتاً عدالت بر ظلم و بیداد غلبه خواهد کرد. آنچه مهم است ایمان، امید، تحرک و تلاش در جهت تحقق صلح و عدالت است و تردیدی نیست که خداوند متعال، دوستداران صلح و عدالت و اعتدال را یاری خواهد کرد؛ ولینصرنّ الله من ینصرُه انَّ الله لقوی عزیز .
متشکرم آقای رئیس