موضوع بیمه‌های درمانی و تولیت آن‌ها در ایران همواره از موضوعات چالشی بین دستگاه‌های دولتی متعدد بوده است. از بدو تأسیس نخستین صندوق‌های بیمه در ایران موضوع مدیریت آن‌ها بین وزارت بهداری و وزارت کار (وقت) همواره محل اختلاف‌نظر بوده و در مقاطع مختلف تاریخی فرمان مدیریت آن‌ها بین این دو وزارتخانه جابجا شده است. در دولت یازدهم نیز وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مجدداً موضوع تجمیع و واگذاری تولیت بیمه‌های درمانی به این وزارتخانه را مطرح کرده و به جد پیگیر این درخواست است. ریشه‌دار بودن مباحثه بر سر تولیت بیمه‌ها در دولت‌های مختلف قبل و بعد از انقلاب اسلامی لزوم پایان مباحثه دولتمردان بر سر این موضوع را خاطر نشان می‌کند.

سلامت یکی از راهبردی‌ترین مقولات در هر کشور است و از همین رو دولت یازدهم اهتمام ویژه‌ای نسبت به بهبود عملکرد در این عرصه داشته است. «برنامه تحول نظام سلامت» از 15 اردیبهشت 1393 و در راستای تلاش دولت برای ارتقای کیفیت خدمات درمانی و رضایت مردم اجرا شده است. اجرای این طرح می‌تواند فرصتی برای نظام جمهوری اسلامی ایران، و دولت یازدهم باشد؛ و هم‌زمان می‌تواند به دلیل نقصان در اجرا یا مسائل دیگری که در این گزارش به آن‌ها پرداخته می‌شود، آسیب‌هایی را به همراه داشته باشد.

تأمین مالی یکی از چالش‌برانگیزترین مقولات در هر نظام بهداشت و درمان است. نظام بهداشت و درمان در مقطع روی کار آمدن دولت یازدهم در ایران، به یکی از بحرانی‌ترین شرایط خود به لحاظ هزینه‌های پرداخت‌شده توسط بیماران رسیده بود و ممانعت از بروز آسیب‌های جدی بر اثر فشار هزینه‌ها بر مردم، مداخله دولت در تأمین مالی را ضروری می‌ساخت. «طرح تحول جامع نظام سلامت» راهکاری بود که دولت یازدهم برای کاستن از شدت مشکل در این بخش از اردیبهشت 1393 اجرا کرد. این طرح، بزرگ‌ترین طرح اجتماعی دولت یازدهم است و توانسته میزان بالایی از رضایت را نیز در بین مردم فراهم کند. این طرح کماکان مهم‌ترین پروژه اجتماعی دولت است و موفقیت یا ناکامی آن تأثیری سرنوشت‌ساز بر ارزیابی مردم از عملکرد دولت به‌جا خواهد گذارد. تحقق وعده‌های مهم این طرح نظیر «عدالت در دسترسی به خدمات»، «ارتقای کیفیت و ساماندهی خدمات» و «کاهش میزان سهم پرداختی مردم در بیمارستان‌ها» پیروزی بزرگی برای نظام جمهوری اسلامی ایران و دولت یازدهم خواهد بود. لذا ضروری است مشکلات این طرح بررسی شده و راهکارهای حل آن‌ها به صورت جدی در دستور کار قرار گیرد.

قرار گرفتن ایران در فهرست قربانیان اصلی ویروس کرونا به همراه قرارگیری در فهرست تحریم‌های ظالمانه آمریکا، به درهم تنیدگی مسأله دامن زده است. این گزارش حاوی پنج گزینه‌های پیش روی ایران در عرصه بین‌المللی در شرایط بحران است شامل:1- دیپلماسی رسانه‌ای2- استفاده از امکانات مالی و تجهیزاتی سازمان‌های بین‌المللی3- پیشنهاد تشکیل گروه 1+4 متشکل از چین، ایتالیا، ایران و کره‌جنوبی به اضافه سازمان بهداشت جهانی4- گسترش همکاری با اتحادیه اروپا5- استفاده از دیپلماسی سلامت برای کاهش و مدیریت تنش با آمریکا

از اواخر ژانویه سال 2020، شیوع ویروس کرونای جدید موسوم به کووید-19 به شکل گسترده‌ای بر فعالیت‌های عادی بنگاه‌های اقتصادی در چین تأثیر گذاشته است. به همین دلیل، دولت مرکزی و دولت‌های ایالتی در چین اقدام به ابلاغ مقررات مختلفی جهت کمک به بنگاه‌های اقتصادی در این دوران دشوار کرده‌اند. به منظور درک هرچه بهتر و نیز استفاده از مزایای مقررات مربوط به بنگاه‌های متکی به سرمایه‌گذاری خارجی، در این مقاله مقررات مفید در سطح ملی و منطقه‌ای در گوانگدونگ، پکن و شانگهای فهرست شده‌اند. بیش‌تر بنگاه‌های اقتصادی متکی به سرمایه‌گذاری خارجی در این سه منطقه قرار دارند.

تارنمای دولت جمهوری خلق چین، در تاریخ 28 فوریه سال 2020، اطلاعیه‌ای در پاسخ به سازوکار هماهنگ کنترل و پیشگیری از ابتلا به ذات‌الریه ویروس کرونای جدید با عنوان «تقویت اقدامات پیشگیری شیوع بیماری کرونا توسط نهادهای خدمات مردمی» منتشر کرد که در ادامه متن ترجمه شده این اطلاعیه خواهد آمد.

مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری با هدف ارتقاء تدابیر و تصمیمات نظام حکمرانی کشور در نظر دارد نشست تخصصی را در اردیبهشت‌ماه 1399 برگزار کند. لذا از کلیه پژوهشگران و کارشناسان کشور دعوت می‌‌کند تا چکیده‌ای 500 کلمه‌ای از همه یادداشت‌ها، مقالات یا گزارش‌های سیاستی خود را تا تاریخ پانزدهم اردیبهشت 99 به آدرس الکترونیکی info@css.ir ارسال کنند.

چندی پیش شورای دولتی چین در پاسخ به مکانیسم پیشگیری و کنترل همگانی اپیدمی ذات‌الریه ناشی از ویروس کرونای جدید، «دقت در پیشگیری و کنترل علمی اپیدمی ذات‌الریه ناشی از کرونای جدید بر طبق قانون» را چاپ و توضیح کرده و در قالب ضمیمه نیز طرح مهارت‌های پیشگیری و کنترل ذات‌الریه ناشی از ویروس کرونای جدید در مراکز آموزشی منتشر کرد. این طرح با تکیه بر آمادگی پیش از شروع ترم مراکز آموزشی‌، مراقبت‌های بهداشتی پس از شروع ترم به همراه نحوه‌ی برخورد برای برآوردن نیازهای فوری در صورت پیش آمدن نشانه‌های مشکوک به آلوده شدن و غیره، انتظارات فنی را ارائه داده است.