این نوشتار تلاش‌های آمریکا برای تحقق شهر دوستدار سالمند را نشان می‌دهد. از جمله این تلاش‌ها می‌توان به برنامه‌ریزی جامعه، هماهنگی سیستم و توسعه برنامه‌ها، هماهنگی خدمات و انجمن‌های مصرف‌کننده اشاره نمود. اکثریت قریب به‌اتفاق ابتکارات شهر دوستدار سالمند در آمریکا در درجه اول شامل تلاش‌های برنامه‌ریزی‌شده متمرکز جامعه می‌شود که معمولاً توسط شهرهای محلی و چند ایالت انجام‌شده است.

یک عنصرِ حیاتی در شهر دوستدار کودک و جوان، فرصت دادن به کودکان و جوانان برای شرکت درروند تصمیم‌گیری در موضوعاتی است که بر زندگی آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

سنگاپور ازلحاظ رشد جمعیت و رشد اقتصادی و توسعه شهری در نقطه ضعیفی قرار دارد. عدم وجود جمعیت رو به رشد، ایجاد هسته شهروندان سالمند همراه با رشد اقتصادی کمتر پیامدهای درازمدت را نشان می‌دهد. این امر نیاز به انعطاف بیشتری در فراهم آوردن ثبات اجتماعی و اقتصادی، رفع معضلات شهری و مسکن، مراقبت‌های بهداشتی و ایجاد زیرساخت‌های لازم برای این بخش از جمعیت دارد.

مقاله حاضر که ترجمه فصل دوازدهمِ کتاب مرجع سرمایه‌ی اجتماعی است، درک مناسبی از ارتباط میان دولت‌ رفاه کشورهای نوردیک و سرمایه‌ی اجتماعی فراهم می‌کند.

«دولت رفاه نوردیک» به قلم تورا مارگارتا برتیلسون و کریسین یورث-اندرسن، در پی شناخت ویژگی متمایز دولت رفاه کشورهای نوردیک (نروژ، دانمارک، سوئد و فنلاند) است و در نهایت این تمایز را در سرمایه‌ی اجتماعی این کشورها معرفی می‌کند. این مقاله درک مناسبی از ارتباط میان دولت‌ رفاه کشورهای نوردیک و سرمایه‌ی اجتماعی این کشورها فراهم می‌کند.

در کشورهای اروپایی به منظور تحقق خواسته‌های سالمندان در فضاهای شهری اقداماتی انجام شده است که از جمله می‌توان به مواردی مانند ایمنی فضاهای شهری، رمپ‌ها و پله‌های ورودی ساختمانها، کف‌سازی پیاده‌روها، ایجاد فضای سبز مطلوب، ایجاد واحدهای مسکونی مجهز به خودکارسازی خانگی و حمل‌ونقل خوب به‌منظور دسترسی به امکانات بهداشتی اشاره نمود.