هدف از انجام این پژوهش شناسایی و احصای خلأهای سیاستی سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است. روش پژوهش کیفی از نوع فراترکیب و جامعه تحقیق پژوهش‌های انجام شده در طول یک دهه از سال 1390 تا 1400 است. بر این اساس 40 مقاله به طور هدفمند انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها فیش‌برداری کیفی است که همزمان با فرایند جمع‌آوری اطلاعات، یافته‌های حاصله دسته‌بندی، کدگذاری و تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها حاکی از آن است که ظرفیت‌های مغفول احصاشده در چهار دسته سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و آموزشی طبقه‌بندی شدند. ظرفیت مغفول سیاسی به باورمند نبودن سیاست‌گذاران به پدیده تحول، استفاده نکردن بهینه از ظرفیت نهادهای فراقوه‌ای، ضعف نگاه آینده‌گرایانه، ضعف پاسخگویی و تعهد به اجرا مربوط است. ظرفیت‌های مغفول اجتماعی معطوف به ضعف فرایند گفتمان‌سازی، توافق جمعی، تعاملات اثربخش درون‌دستگاهی و برون‌دستگاهی بوده و ظرفیت‌های مغفول فرهنگی دربرگیرنده ضعف پاسداشت فرهنگ ملی، تکثر و تعامل فرهنگی، ضعف سواد فرهنگی و در نهایت، ظرفیت‌های مغفول آموزشی بر کم‌توجهی به آموزش همه‌جانبه و پایدار و کم‌توجهی به نقش فرد در هویت‌سازی متمرکز است.از آنجا که آشنایی سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان با ظرفیت‌های مغفول سند تحول بنیادین آموزش و پرورش بسیار مؤثر است؛ بنابراین اتخاذ رویکرد جامع و یکپارچه، فاصله گرفتن از نگاه جزئی به ابعاد مختلف تربیت، برخورد متوازن و همه‌جانبه با همه ابعاد حوزه‌های مغفول لازم و ضروری است.

امروزه شهرهای بسیاری در جهان برای سیاست‌گذاری به‌منظور تبدیل به شهری هوشمند تلاش می‎کنند. این پژوهش با هدف شناسایی راهکارهای سیاستی پیشران‌گذار به شهر هوشمند با بهره‌گیری از واکاوی مؤلفه‌های اساسی تحقق اینگونه شهرها در کلانشهر اهواز تحقیق کرده است. بر اساس یافته‌های تحقیق، 8 مؤلفه محیط هوشمند، اقتصاد هوشمند، زندگی هوشمند، حکمروایی هوشمند، مردم هوشمند، فناوری اطلاعات و ارتباطات، عوامل جنبی و انعطا فپذیری شهروندان با بهره‌گیری از روش تحلیل عامل اکتشافی به عنوان مؤلفه‌های مؤثر در گذار اهواز به شهر هوشمند شناسایی شدند. سپس الگویی از هوشمندسازی کلانشهر اهواز ارائه شد. بر مبنای این الگو، جهت دستیابی به شهری بهره‌ور، انسان‌گرا، سالم، رقابت‌جو و مبتنی بر توسعه پایدار به هدف نهایی ارتقای کیفیت زندگی در چارچوب محیط هوشمند، زندگی هوشمند و اقتصاد هوشمند سیاست‌گذار لازم است به 3 مؤلفه پیشران و موتور محرکه تحقق شهر هوشمند، یعنی مردم، نهاد (حکمروایی هوشمند و بازیگران نهادی) تحقق شهر هوشمند اهواز با مرکزیت سرمایه اجتماعی و انسانی توجه خاصی کند.

مطالعات سیاست نوآوری آمیزه‌ای گسترده از دیدگاه‌ها با مبانی فکری مختلف در خصوص چرایی و چگونگی هدایت نوآوری در مسیر مصالح جامعه است. هدف این مقاله شناسایی و توصیف جریان‌های نظری غالب در طی تحول تاریخی این مطالعات و تبیین وجوه تمایز پاسخ‌های این جریان‌ها به پرسش‌های کلیدی سیاست نوآوری است. به این منظور مجموعه‌ای از اسناد پژوهشی پراستناد در موضوعات سیاست علم، فناوری و نوآوری از دهه 1950 تا 2020 گردآوری و با روش تحلیل مضامین مطالعه شده است. در نتیجه این بررسی و با استخراج مضامین کلیدی از اسناد پژوهشی در مجموع 6 نسل از دیدگاه‌ها در سیاست نوآوری که هر یک در دوره تاریخی متفاوتی ظهور و گسترش یافته‌اند، معرفی شد که به ترتیب از نسل اول (دهه 1940) تا ششم (دهه حاضر) عبارت‌اند از: نسل‌های سیاست نوآوری خطی، مأموریت‌گرای سنتی، هنجاری، نظام‌مند، تحول‌گرا و مأموریت‌گرای جدید. تحول نظری نسل‌های سیاست نوآوری نشان می‌دهد که هم‌راستا با گسترده‌تر شدن معنای نوآوری و شناسایی علل بیشتر برای شکست آن، دلایل و توجیهات بیشتری برای نقش‌آفرینی دولت در جبران شکست نوآوری معرفی شده‌است.این مطالعه نشان می‌دهد بر اساس بینش نسل‌های متأخر مطالعات، دستورکار سیاست نوآوری باید با مشارکت گروه‌های مختلف اجتماعی در حوزه‌های صنعتی و اجتماعی متنوع و با درنظر داشتن هزینه‌های اجتماعی و محیط‌زیستی تدوین شود.